معنی بهانه جویی در فرهنگ فارسی عمید

ایراد بیجا گرفتن، در پی بهانه و دستاویز برای بازخواست و اعتراض گشتن، دنبال بهانه گشتن

معنی بهانه جویی در لغت نامه دهخدا

عمل بهانه جو. بهانه طلبیدن. (فرهنگ فارسی معین). دست آویزی. عذرطلبی: و از حجت گویی و بهانه جویی او آگاه نه. (سندبادنامه ص 289)، غیبت کردن. (ناظم الاطباء) (فرهنگ فارسی معین)